Nu is de kortingsbak in mijn winkel leeg.
In plaats daarvan leggen buurtbewoners verse bloemen op de toonbank – donaties voor vreemden.
Een gepensioneerde bloemist komt elke zaterdag vrijwillig langs om kinderen te leren bloemschikken.
Zelfs het postkantoor bezorgt boeketten bij mensen die aan huis gebonden zijn.
Dit gaat niet over bloemen.
Het gaat om mensen zien.
Om beseffen dat vriendelijkheid geen groot gebaar is, maar het opmerken van de vrouw die altijd verwelkte bloemen koopt en vragen: “Wat kan ik voor je doen?”
De zonnebloemen die Lena’s zus vasthield zijn misschien verwelkt, maar de liefde die ze opwekten?
Die groeit nog steeds.
Laat dit verhaal nog meer harten raken…
