🚪 De waarheid die ik nooit wilde zien
Ik hoorde gelach. Zacht, warm gelach van een vrouw… gevolgd door het gelach van mijn man. Een gelach dat ik in maanden niet had gehoord.
Toen ik de slaapkamerdeur opende, bevroor ik.
Nora zat op de rand van zijn bed, haar hand rustend op zijn borst. Zijn hand… op haar dij.
Ze schrokken, maar het was al te laat. De blik in zijn ogen was helder. Niet die van een zieke. Niet die van een stervende. Maar die van een man die koos.
💔 Zijn woorden… zijn mes
Ik vroeg niets. Ik stond daar, verstijfd, verbijsterd.
Hij verbrak de stilte.
« Het spijt me niet. Ze bracht me tot leven op een manier die jij allang niet meer doet. »
Mijn benen begaven het bijna.
Nora vluchtte de kamer uit.
Ik stond daar nog enkele seconden — minuten misschien.
Alles wat we hadden opgebouwd, was kapot. Niet door ziekte. Niet door dood. Maar door verraad.
🕊️ En toen… herstelde hij
Alsof karma me nog een klap wilde geven, begon zijn gezondheid die weken te verbeteren. De dokters waren verbaasd. Zijn lichaam herstelde sneller dan verwacht.
Hij vroeg de scheiding aan.
