De kamer vulde zich met de stem van Daniel Cross, koud en onmiskenbaar:
“Zodra ik de voogdij krijg, gaat het kind naar een kostschool. Een goedkope. De rest van het geld is voor mij.”
Emily bedekte haar mond terwijl de tranen over haar gezicht stroomden.
« Die opname is illegaal! » riep Daniel.
Rechter Collins hief haar hamer op. « Ga zitten. Nu. »
Lucas keek zijn vader recht in de ogen.
‘Een echte ouder noemt zijn kind geen ‘probleemkind’,’ zei hij zachtjes. ‘En ze proberen ze ook niet op te sluiten voor geld.’
De rechter bekeek het bewijsmateriaal in stilte.
Na een lange stilte sprak ze.
« Het verzoek om voogdij wordt afgewezen, » zei ze resoluut. « Daarnaast gelast deze rechtbank een volledig onderzoek naar mogelijke financiële fraude met betrekking tot het trustfonds. »
De zaal barstte in juichen uit.
Daniel Cross zakte in zijn stoel in elkaar toen de gerechtsfunctionarissen naderden. Zijn rijkdom, reputatie en vrijheid waren in enkele minuten verdwenen – vanwege de zoon die hij had onderschat.
Voordat hij wegging, keek Lucas omhoog.
‘Mag ik nog één ding zeggen, Edelheer?’
