De clou landde en beide vrouwen grinnikten, maar onder de humor zat een waarheid die velen van ons herkennen: familiewaarden en huwelijksverwachtingen worden vaak gevormd door dubbele standaarden.
Als een zoon zijn vrouw dient, fluisteren mensen dat er misbruik van hem wordt gemaakt. Als een dochter wordt bediend, noemen mensen haar gezegend. Wat in de ene situatie ‘verschrikkelijk’ is, is in de andere ‘geweldig’ – allemaal afhankelijk van het perspectief.
Het herinnert ons eraan, vooral voor oudere generaties die nadenken over het verleden, dat uiterlijkheden en tradities vaak meer oordelen vormden dan eerlijkheid of realiteit.
Dat kleine gesprek op de veranda, verpakt in zuidelijke zoetheid en beleefde woorden, draagt een grotere boodschap met zich mee. Gezinnen hebben lang anders geoordeeld over huwelijksrollen voor zonen en dochters. Het belangrijkste was niet de waarheid van de relatie, maar hoe deze werd ingekaderd.
Dus de volgende keer dat je iemand hoort zeggen: « Nou, is dat niet leuk? », luister dan goed. Want soms dragen die simpele woorden een hele wereld van betekenis en ook een beetje humor met zich mee.
