Op een warme middag in het diepe zuiden zaten twee zuidelijke belles zachtjes te schommelen op de brede veranda van een groot herenhuis met witte pilaren. Met glazen zoete thee in de hand en het geluid van zoemende krekels op de achtergrond, dreef hun gesprek af naar familie, huwelijk en de geschenken die het leven – en echtgenoten – kunnen brengen.
De opschepperige schoonheid
De first lady, gekleed in fris linnen en parels, sprak met stille trots.
« Toen mijn eerste kind werd geboren, » begon ze, « bouwde mijn man dit prachtige herenhuis voor me. Elke zuil, elke gepolijste vloerplank was zijn geschenk aan mij omdat ik hem een erfgenaam had gegeven. »
De tweede dame glimlachte beleefd en antwoordde in haar zachte tongval: « Nou, is dat niet leuk? »
De eerste ging verder. « En toen mijn tweede kind werd geboren, kocht hij die mooie Cadillac voorin, allemaal glanzende chromen en lederen stoelen. »
Opnieuw reageerde de tweede dame lief: « Nou, is dat niet leuk? »
« En toen mijn derde kind werd geboren, » zei de eerste met een grijns, « gaf hij me deze oogverblindende diamanten armband. » Ze tilde haar pols op en liet het zonlicht de glinsterende stenen vangen.
De tweede dame antwoordde, zoals altijd: « Nou, is dat niet leuk? »
De kwestie van kinderen
Nieuwsgierig nu, leunde de eerste vrouw naar voren en vroeg: « En vertel me, hoe zit het met je kinderen? Wat is er met je zoon gebeurd? »
De tweede zuchtte diep. « O, mijn arme zoon! Zijn huwelijk is zo ongelukkig. Hij eindigde met een meisje dat geen vinger uitsteekt in huis. Ze brengt de hele dag door in bed, slapend of loungend en lezend. Kun je geloven dat hij haar zelfs ontbijt op bed brengt? »
De first lady hapte naar adem van afschuw. « Wel, dat is verschrikkelijk! »
‘En je dochter?’ drong ze aan.
De uitdrukking van de tweede dame klaarde op. « Ach, mijn dochter heeft zoveel geluk! Ze trouwde met een engel. Hij staat erop dat ze niets in huis doet. Elke ochtend brengt hij haar ontbijt op bed. Ze kan zo lang slapen als ze wil en de hele dag gewoon ontspannen. »
