Omdat hij wist: het belangrijkste was al bereikt. Alles wat gezegd moest worden, was gezegd. Alles wat gevonden moest worden, was gevonden.
Hij ging op de bank zitten en sloot zijn ogen.
En plotseling hoorde ik lichte voetstappen. Alsof zijn moeder uit het huis kwam. Alsof oma thee bracht. Alsof opa ergens bij het schuurtje stond te lachen.
En op dat moment begreep hij het:
Niemand gaat echt weg. Ze worden gewoon stilte, wind, licht tussen de bladeren.
En als je het je echt herinnert, ben je bij hen. Altijd.
