Lange tijd werd gedacht dat dit onmogelijk was, maar nieuw onderzoek onthult hoe een eenvoudige specerij kan helpen bij het regenereren van beschadigde hersenen.
Kurkuma is misschien wel een van de meest veelzijdige specerijen, zo niet het meest veelzijdige kruid ter wereld, met meer dan 600 door onderzoek ondersteunde gezondheidsvoordelen en een eeuwenoude geschiedenis vol diep ontzag voor de schijnbaar meelevende krachten van kurkuma om menselijk lijden te verlichten.
Maar in het afgelopen decennium is de aandacht gericht op slechts één van de honderden componenten, namelijk curcumine, het belangrijkste polyfenol in kurkuma. Curcumine geeft de specerij zijn rijke gouden kleur. Deze gerichte studie naar curcumine heeft geleid tot de ontwikkeling van een aantal zeer goede producten, zoals fosfolipidegebonden curcumineconcentraat (bijv. Meriva, BCM-95 ), dat de absorptie en werking van curcumine aanzienlijk helpt verhogen. Maar curcumine-isolaten bieden slechts een fractie van de therapeutische kracht van kurkuma – en daarin schuilt de beperking en arrogantie van het dominante model van « isoleer het actieve ingrediënt ».
Het is inderdaad gebruikelijk geworden binnen de zogenaamde nutraceutische industrie om het farmaceutische model na te bootsen, dat zich richt op het identificeren van één enkele chemische stof binnen de complexiteit van elk botanisch middel, en streeft naar standaardisatie van de werking van elk « actief ingrediënt » bij elk gebruik alsof het een chemisch molecuul uit een apotheek betreft. Extractie- en isolatieprocessen genereren ook patenten. Dit is wat fabrikanten willen om hun product te onderscheiden van alle andere en zo een groter marktaandeel te veroveren, een waarde die de fabrikant ten goede komt, maar niet de consument/patiënt.
