Deel twee:
Nadat ik met Rian had opgehangen, keek ik naar mezelf in de achteruitkijkspiegel van de auto.
De klap liet een rode vlek achter op mijn jukbeen en de vorm van zijn hand was duidelijk zichtbaar.
Even voelde ik alleen een kloppende pijn, en toen overspoelde een kalme, koude woede me.
Ik was niet van plan om te schreeuwen op de parkeerplaats of te huilen in de rechtszaal.
Als Grant een scène wilde, zou ik hem iets geven – een financiële ramp vermomd als een chic diner.
Ik nam de foto’s die Rian had aangevraagd vanuit verschillende hoeken. De gele verlichting van de parkeerplaats accentueerde de pijn op brute wijze.
Toen veegde ik mijn tranen weg, werkte mijn lippenstift bij en ging terug naar Lucato Noir.
De manager zag me meteen en kwam naar me toe met gedempte stem: « Mevrouw, weet u zeker dat alles in orde is? »
« Ja, alles is in orde, » zei hij. « Ik wil alleen even de eindstand van vanavond bevestigen. »
Hij aarzelde even, maar
Hij knikte, want de gevolgen, de gevolgen, het drama van het verbrijzelen van Grants façade.
« Ik zorg ervoor dat alles precies zo gaat als je wilt, » zei hij zachtjes.
« Prima » – een begrafenis. « Laat hem maar bestellen wat hij wil. Een truffelmenu, vintages – de chef zal je vertellen dat er geen limiet is. »
Ik zat aan de bar, zodat ik onze tafel in de spiegel achter de flessen kon zien.
Ik gaf de bereiding aan en bevestigde de naleving ervan in het bijzijn van Vivien.
Hij lachte, gebaarde en stuurde een bericht, een elektronische sleutel die gegevens wist.
Vivien, jouw specifieke rol, gaf hem een flauwe glimlach, om haar te laten weten dat ze dacht dat ze gewonnen had.
Ik bestelde een mineraalwater – nog zo’n hoofdpijn die te vergelijken is met een helder hoofd.
Terwijl ze zaten te eten, sms’te hij Rian:
Onze nabespreking is voorbij. Zijn geliefde zat aan tafel twaalf en hield me in de gaten.
Het biljet van 47.000 dollar dat hij hem gaf, had de mooiste beloning moeten zijn die ik ooit heb gekregen.
Mijn naam is Delilah Carter, ik ben 34 jaar oud en ik ben marketingmanager. Die avond was een vrouw een vrouw die in de eeuwigheid geloofde.
