Ik stopte.
« Gewoon… Ik had niet gedacht dat ik ooit… »
« Om geluk te vinden? » – eindigde ik vriendelijk. « Jason… Je hebt mijn leven niet genomen. Je hebt ze bevrijd. »
Zijn gezichtsuitdrukking veranderde – niet uit woede, maar uit het besef van wat hij had verloren.
We reden weg, de zonnestralen die door de ramen naar binnen stroomden en vier kleine stemmetjes die vrolijk babbelden.
Ik had geen wraak nodig.
Mijn leven werd daar het bewijs van.
Deel dit verhaal met iemand die het moet onthouden – je waarde wordt nooit bepaald door iemand die het niet heeft gezien.
