— M-Mariana… Wa… wat doe je hier?
Ze antwoordde niet; ze glimlachte alleen. Ze stapte het podium op en gaf de doos aan Camila. Haar heldere stem galmde door de zaal vol nieuwsgierige blikken:
« Gefeliciteerd jullie beiden. Hier is mijn huwelijkscadeau. Ik garandeer je dat jullie het nooit zullen vergeten. »
Camila opende trillend de doos. Er zat geen bom of wapen in, maar een bundel officiële documenten: de eigendomsbewijzen van de hele restaurantketen en de door Rachel ondertekende overdrachtsovereenkomst.
Mariana vervolgde kalm:
« Alles wat hij vandaag heeft, is gebaseerd op mijn offers, mijn kapitaal en mijn inspanningen. Maar ik heb al mijn aandelen al verkocht aan de meerderheidsaandeelhouder van het bedrijf. Vanaf nu is Rachel niets meer dan de ‘verraderlijke bruidegom’ in dit huwelijk. »
Een geschrokken gemompel ging door de kamer. Invloedrijke zakenmannen stonden op en vertrokken, en telefoons begonnen te rinkelen. Rachel stortte in van schrik, terwijl Camila de doos vastklemde alsof die in brand stond.
Mariana keek hem aan met een bittere glimlach.
« Ik ben niet gek, dat ben ik nooit geweest. De gekste ben jij… omdat je dacht dat je me zou kunnen begraven om bij je maîtresse te gaan wonen. »
Daarmee draaide ze zich om en verliet de kamer, gadegeslagen door verbijsterde gasten. Een paar gasten applaudisseerden uit respect. De motor van de auto brulde opnieuw en in een rookwolk verdween Mariana, een bruiloft achterlatend die binnen enkele minuten in de as was gelegd.
