De man voelde hoe zijn hart een moment stilviel. Op dat moment besefte hij: voor hem stond een persoon die niet van geld en glans kon houden, maar van de echte mens – met al zijn angsten, zwakheden en verrassingen.
Niet in staat zich in te houden, glimlachte hij door de tranen heen en zei: “Ik heb je getest, en nu weet ik… ik kan je vertrouwen.”
Het meisje knikte en kneep steviger in zijn hand, en om hen heen leek de tijd stil te staan. Zelfs de artsen die het tafereel observeerden, waren onder de indruk van de oprechtheid van haar reactie.
Niemand had verwacht dat liefde zich zo plotseling en zo krachtig zou kunnen manifesteren.
En op dat moment begreep de man: soms moet je door leugens heen gaan om de waarheid over gevoelens te ontdekken, maar ware liefde vindt altijd haar weg.
