De openbaring die alles verlicht
Bij het altaar straalde ze. En naast haar… Ik dacht dat ik flauw zou vallen.
Julien. Mijn baas.
Degene die mijn kantoor overspoelt met dossiers. Degene wiens kritiek me verlamt. Hij.
Zonder na te denken kwamen de woorden eruit: « Is dit degene met wie je gaat trouwen?! »
De menigte hield de adem in. De lucht werd zwaar, bijna tastbaar.
Van storm… naar kalmte
Julien probeerde weg te glippen. Mijn moeder was in tranen. Ik ging met hem mee naar buiten, waar hij uitlegde: zijn professionele houding verborg eigenlijk schaamte. Hij was geen monster, gewoon een man die onhandig was met zijn gevoelens.
Ik besefte dat ik zijn geluk niet zelf kon creëren. Ik overtuigde hem om terug te komen. En tegen alle verwachtingen in stemde hij toe.
Beloftes die verzachten
De ceremonie, hoewel vol gebeurtenissen, nam een onverwachte wending. Onder de glas-in-loodramen ontmoette Julien mijn blik terwijl hij zijn geloften uitsprak: « Aan Chloé, die me aanspoort een beter mens te worden. »
Er vloeide een traan. Het was nog geen liefde… maar het was een begin.
