Erger nog, ik stuitte op een online thread waarin vrouwen in mijn stad beschreven dat ze werden opgelicht door een man die valse namen gebruikte. Hij zou geld lenen, zich een weg banen naar huizen en verdwijnen met waardevolle spullen. Screenshots en foto’s kwamen overeen met de man met wie ik net een maaltijd had gedeeld.
Een val zetten
Twee dagen later sms’te hij: « Hé schoonheid. Ik heb aan je gedacht. Mag ik vanavond langskomen? »
Elk instinct zei dat ik hem moest blokkeren. In plaats daarvan stemde ik ermee in. Ik moest weten wat hij zou proberen.
Ik heb alles wat waardevol is uit mijn huis verwijderd. Mijn tas was weggestopt, mijn laptop veilig bij die van mijn zus, en de plek zag er uitnodigend uit, maar leeg van verleiding.
Hij arriveerde met een goedkope fles wijn en een glimlach. Binnen enkele minuten zinspeelde hij op « een zware week » en grapte hij dat hij « een plek nodig had om een paar nachten te crashen ». Zijn toon was nonchalant, maar zijn ogen verraadden hem.
Ik laat hem praten. Toen stond ik.
« Ik weet wie je echt bent, Marvin. »
De kamer bevroor. Zijn glimlach verdween. Even staarden we elkaar zwijgend aan. Uiteindelijk haalde hij zijn schouders op. « Je hebt me. Wat dan ook. » Toen vertrok hij zonder nog een woord te zeggen.
De anderen vinden
Niet lang daarna kreeg ik een bericht van een andere vrouw: « Ben je op date geweest met een man die Deacon heet? Ik denk dat hij mij ook heeft gespeeld. »
We hebben elkaar ontmoet. Toen kwam er nog een vrouw bij. En nog een. Al snel waren we met z’n negenen, allemaal met vergelijkbare verhalen.
We hebben geprobeerd hem aan te geven, maar het bewijs was dun. In plaats daarvan hebben we een besloten groepschat gemaakt. We deelden namen, screenshots en patronen. We begonnen anderen te waarschuwen voordat het te laat was.
