Hoofdstuk 3: Het nieuwe huis
Mijn ouders werden uit het huisje gezet. Tyler werd uit het testament geschrapt. De hele nalatenschap kwam in mijn bezit.
Toen ze door de deur liepen, begreep ik dat ik hen niets meer verschuldigd was.
‘Dit is nu mijn thuis,’ zei ik eenvoudig.
Een jaar later knetterde het vuur in de gerenoveerde woonkamer. Benjamin lachte, omringd door cadeaus. Oma Mary dommelde vredig weg bij de open haard.
Ik had het niet meer koud.
Als je deze regels leest en je afgewezen, genegeerd of achtergelaten voelt bij de voordeur van een huis dat je niet herkent, luister dan hiernaar:
Jij bent niet het probleem. Je bent gewoon in het verkeerde huis.
Blijf niet buiten staan wachten tot iemand de deur voor je opendoet. Draai je om. Ga weg. Maak je eigen vuur.
Wat je verliest door giftige mensen te verlaten, is de pijn van het willen behagen van die mensen.
En wat verdien je dan?
Vrede.
En soms… al het andere.
