Vrijwel iedereen kent het: een klein, vaak sierlijk strikje op de voorkant van damesondergoed. Het lijkt een puur decoratief detail, iets dat er simpelweg ‘schattig’ uitziet.
Maar schijn bedriegt, want dit kleine stukje lint heeft een opmerkelijke historie die teruggaat tot ver vóór moderne lingerie een mode-uiting werd. Wat ooit begon als iets praktisch, groeide uit tot een vast onderdeel van het ontwerp dat vandaag nog steeds in veel ondergoed te vinden is.
In de eeuwen vóór elastiek was ondergoed niet vanzelfsprekend comfortabel of makkelijk aan te trekken. Slipjes en onderrokken werden vaak met linten of koorden vastgebonden aan het lichaam.
Dat strikje zat dus oorspronkelijk op een plek waar het touwtje werd dichtgeknoopt. Het diende een duidelijk doel: het ondergoed op z’n plaats houden. Zo voorkwam men dat kleding afzakte tijdens het dragen, iets wat voor vrouwen in korset en lange rokken extra belangrijk was.
Toen elastische stoffen hun intrede deden in de negentiende en twintigste eeuw, verdween de noodzaak van deze linten langzaam. Toch bleef het strikje bestaan, al veranderde de functie ervan.
In plaats van een praktische sluiting werd het een subtiel designkenmerk, een knipoog naar het verleden. Modehuizen bleven het toevoegen, deels uit gewoonte, deels als decoratief element dat vrouwelijkheid moest benadrukken.
