Dit teken, hoe verontrustend het ook mag lijken, is simpelweg het natuurlijke getuigenis van de overgang tussen leven en dood. Het laat zien dat, zelfs voor een persoonlijkheid zo belangrijk als paus Franciscus, de onveranderlijke wetten van de biologie zonder uitzondering gelden.
Een gezicht dat een verhaal vertelt
Naast het medische aspect heeft dit ook een symbolische dimensie. Deze pigmentatie is verre van een anomalie, maar wordt de stille weerspiegeling van een bestaan dat getekend is door dienstbaarheid, ontberingen en menselijkheid. Het herinnert ons eraan dat het menselijk lichaam, zelfs na de dood, de sporen blijft dragen van een leven – dat van een man die tot aan zijn sterfdag trouw bleef aan zijn overtuigingen en dicht bij de meest behoeftigen stond.
