En het leven ging door…
Livia herstelde volledig. Benson bleef haar schaduw. Waar zij ging, ging hij. Zelfs wanneer ze begon te kruipen, volgde hij haar behoedzaam. Matyjasz schreef een opstel over hem voor school, getiteld: “Mijn beste vriend redde mijn zusje.”
In het dorp werd Benson bekend. Mensen die hem eerst meden, wilden nu over zijn kop aaien, hem iets toestoppen. Maar Benson bleef rustig, bescheiden. Hij had zijn roeping gevonden.
Tot slot
Voor de familie Robinson is Benson niet zomaar een hond. Hij is een symbool. Van genezing. Van moed. Van tweede kansen.
En jij?
Geloof jij in tweede kansen?
Misschien leeft er in jouw buurt ook een vergeten hond… of mens… die wacht op iemand die door het verleden heen durft te kijken.
