Emily zag voor het eerst vastberadenheid in de ogen van haar vader en begreep: eindelijk had iemand haar lijden opgemerkt. Ze voelde hoe angst langzaam werd vervangen door veiligheid.
Richard beval het kindermeisje onmiddellijk haar spullen te pakken. Ze stond daar, niet wetend wat ze moest zeggen, en hij wendde zich tot zijn dochter:
— Niemand zal je ooit nog pijn doen, — beloofde hij haar.
Die dag begreep Emily dat zelfs na de langste maanden van angst, je weer bescherming en liefde kunt voelen. En terwijl het huis gevuld werd met stilte, stond ze zichzelf toe, voor het eerst in lange tijd, zacht te glimlachen.
