Hij liet zijn wandelstok vallen, zette twee aarzelende stappen door de poort en ze omhelsden elkaar, deze twee oude, gebroken mannen, staand midden in de tuin, in de koude herfstregen. Hij huilde, in stilte, met grote, mannelijke tranen, terwijl hij haar grijze hoofd tegen zich aandrukte. Zij stond daar gewoon, haar ogen gesloten, en eindelijk, voor het eerst in vijfenveertig jaar, stond ze zichzelf toe te ontspannen, zich over te geven aan de wil van het lot. Haar kruis en zijn medailles rinkelden zachtjes toen ze elkaar raakten.
En van achteren, vanuit het raam van de naastgelegen hut, keek een zeer, zeer oude Daria hen gade. Ze sloeg een kruis, veegde haar natte ogen af met haar handpalm en fluisterde in de lege hut:
« Zie je, Stepan? Zie je, die slechterik? Hij is terug. Ze bleef standvastig. Hun liefde bleek sterker dan jouw boosaardigheid, sterker dan de dood, sterker dan de tijd zelf. En zo eindigt het verhaal. »
Maar dat was niet het einde. Het was het begin. Het begin van hun gezamenlijke oude dag, rustig, kalm, gevuld met de vrede die ze hadden verdiend ten koste van hun hele leven. Ze brachten hun laatste dagen samen door, in de hut die hij had gebouwd en zij had bewaard. Hij sprak over zijn zwerftochten, zij over de jaren van wachten, over de zoon die hij nooit had gezien. Ze waren arm, broos, maar ongelooflijk rijk omdat ze elkaar eindelijk hadden gevonden.
Vasilisa stierf als eerste, stilletjes in haar slaap, zijn hand in de hare. Ze droeg datzelfde zilveren kruisje. Nikita overleefde haar niet lang. Ze werden naast elkaar begraven, onder dezelfde berkenboom op de dorpsbegraafplaats. En op het eenvoudige houten kruisje op haar graf had iemand slechts één woord gekerfd: « Wachtte. »
En lange tijd, in het dorp, wanneer ze iets ongelooflijk duurzaams, iets van ware, beproefde loyaliteit, moesten beschrijven, zeiden ze: « Zo sterk als de liefde van Vasilisa. » En hun verhaal, omgeven door legendes, leefde voort, doorgegeven van generatie op generatie, als bewijs dat het menselijk hart soms in staat is tot een wonder dat groter is dan alle oorlogen en alle ontberingen van deze wereld. Het is in staat om simpelweg te wachten. En uiteindelijk.
