De dagen erna waren een medianachtmerrie. Ik heb geen interviews gegeven.
Julian werd aangeklaagd. De rechtszaken volgden elkaar in rap tempo op. Het bewijsmateriaal was overweldigend.
Hij werd veroordeeld tot achttien jaar gevangenisstraf en moest een schadevergoeding van enkele miljoenen dollars betalen.
Hij schreef me. Eerst om me te haten. Pas veel later om me te begrijpen.
Een jaar later ging ik hem in de gevangenis opzoeken.
Hij was veranderd. Hij was magerder geworden. Hij was gebroken.
Hij bood me zijn excuses aan.
Ik vertelde hem dat liefde geen straffeloosheid betekent. Dat liefde soms inhoudt dat je de ander de consequenties van zijn of haar daden laat dragen.
Ik weet niet wat de toekomst brengt.
Maar tegenwoordig leef ik eenvoudig. Met Jack. In een bescheiden huis. In alle rust.
Dit is geen verhaal over wraak.
Dit is het verhaal van een moeder die te veel liefde gaf… en die uiteindelijk voor de waarheid koos.
Want soms betekent ware liefde dat je de moed hebt om los te laten.
