De volgende dag kwamen de onderzoeksresultaten binnen. Het bleek dat later diezelfde nacht nog iemand het huis was binnengegaan — haar zoon, met wie ze voortdurend ruzie had over de erfenis.
Buren hadden het geschreeuw gehoord, maar er geen aandacht aan besteed. Hij was degene die zijn moeder had gewurgd en daarna was gevlucht, waarbij hij sporen achterliet die de politie later vond.
Toen ik uiteindelijk werd vrijgelaten, bood de agent zijn excuses aan. Maar vanbinnen bleef alleen kou en angst — want als de camera’s en de vingerafdrukken er niet waren geweest, had ik voor altijd schuldig kunnen blijven aan een misdaad die ik nooit had begaan.
