Iedereen die van mij houdt herinnert zich mijn opoffering, erkend in.

Het geld is niet veel, maar ik wil in rechtvaardigheid en harmonie leven.

Bedroef de ziel niet in het hiernamaals.

Ik knuffelde het briefje en huilde onbedaarlijk. Mam had alles gepland. Het was een manier om ons uit te buiten.

Ik belde mijn broers en zussen, en toen hij aankwam, legde ik een briefje voor ze neer. Ze bleven stil, hun ogen neergeslagen. Een zware stilte daalde neer in de kamer, alleen verbroken door snikken.

Mijn beslissing

Ik vertelde hen kalm:

« Mama heeft een band met ons drieën. Die is voor elkaar onbereikbaar. Het is mogelijk dat we het gelijk verdelen. Maar dit is de connectie: geld is belangrijk, nieuw, maar haar grootste belang is dat we in vrede leven. »

De oudste kwam van het netwerk en zijn stem werd hees:

« Ik had het mis. Ik praat alleen maar over geld en ik ben vergeten wat mijn moeder zei. »

De tweede voegde er met tranen in zijn ogen aan toe:

“Ze heeft zoveel geleden… en we hadden geen tijd om haar te bedanken.”

We bleven lang stil. Uiteindelijk besloten we het geld in drie gelijke delen te verdelen, waarbij ieder zijn deel kreeg, als aandenken aan onze moeder.

Mijn alternatieve broer: Hij was vroeger gierig, maar daarna is hij drastisch veranderd. Hij bemoeide zich met het manipuleren van de kinderen en bezocht maandelijks onze rekening, op zoek naar illegale aflossing.

Mijn andere broer: Altijd impulsief, maar de lijst van mama heeft hem veranderd. Een deel van het geld werd afgewezen « om erkenning te krijgen voor verdiensten », zoals hij zelf zei.

Ik: Ik heb mijn deel gespaard zonder het uit te geven. Ik heb een kleine rekening geopend in mijn geboorteplaats ter nagedachtenis aan mijn moeder, een vrouw die in stilte haar hele leven heeft opgeofferd.

Epiloog

Drie oude dekens, die zich gedroegen als waardeloze vodden, verhulden niet alleen een fortuin, maar ook een eeuwige les.
Met haar laatste daad werd moeder door ons, hebzucht en een familiegevangenis in de steek gelaten.

Vandaag, nu de winter nadert, pak ik een van deze dekens en dek mijn zoon ermee toe.
Ik wil hem laten beseffen dat de ware waarde van het leven niet in geërfd geld ligt, maar in liefde, vriendelijkheid en eenheid.

Want pas als we echt kind zijn, worden we kinderen van onze moeders genoemd.