Er was stilte in de zaal. Iedereen keek naar Alice, de moeder van de bruidegom, een bescheiden vrouw die velen in de schaduw probeerden te duwen. Ze stond rechtop, niet in dure kleren en niet met zelfvertrouwen, maar met waardigheid en een hart vol liefde. Ze pakte de microfoon. Haar handen trillen een beetje, maar haar stem klonk zelfverzekerd.:
– Goedenavond, iedereen. Ik ben niet gewend om voor zoveel mensen op te treden, vooral niet op zo ‘ n chique feestje. Maar vandaag is geen gewone dag-het is het begin van de gemeenschappelijke reis van mijn zoon Thomas en zijn prachtige vrouw Clara. En het betekent veel voor me.
Ze pauzeerde even. De gasten luisterden aandachtig.
– Ik ben nog niet klaar. Toen ik klein was, werd mijn vader ernstig ziek en mijn moeder had hulp nodig. Daarom heb ik mijn droom om leraar te worden opgegeven en ben ik gaan werken. Ik maakte schoon, kookte, zorgde voor de kinderen-Ik deed alles om het huis te houden. Voor sommigen kan dit een gebrek aan ambitie betekenen. Voor mij was het liefde.
Ze keek naar Clara ‘ s ouders. Tot nu toe hadden ze op haar neergekeken, maar hun gezichten begonnen te verzachten.
Alles wat ik deed, deed ik zodat mijn zoon een kans zou krijgen die ik niet had. Ik leerde hem respect, hard werken en hoe hij mensen niet op hun uiterlijk, maar op hun hart moest beoordelen. En vandaag, als ik naar hem kijk naast Clara, Weet ik dat ik niet teleurgesteld heb.
Haar stem trilde een beetje, maar ze kreeg snel weer controle over zichzelf.
Clara, liefje, ik zie in jou een mooie, intelligente en sterke vrouw. Je hebt ouders die je trots hebben opgevoed. En Ik wil dat je weet dat ik je in mijn hart neem als de dochter die ik nooit had. Maar Ik zal één ding zeggen: de man met wie je vandaag trouwde, leerde liefde en zelfopoffering niet uit boeken, maar uit het leven. En hij zal er altijd voor je zijn-zelfs als het moeilijk is.
Er was een commotie in de hal. Iemand zuchtte zachtjes, iemand veegde tranen weg.
Soms vergeten we dat de waarde van een persoon niet ligt in titels of de rijkdom van een portemonnee. Het gaat erom of ze haar woord kan houden, vroeg opstaat om ontbijt te koken en liefheeft met zichzelf, zonder voorwaarden.
Ze keek naar Thomas, die tranen in zijn ogen had, en hij hield Clara ‘ s hand stevig vast.
Thomas, Ik was elke dag trots op je, zelfs toen je moe en vies thuiskwam na het werken op de bouwplaats op vakantie. Je hebt altijd hard gewerkt. Je hebt nooit om een makkelijke manier gevraagd. En nu ik je hier zie, Weet ik dat je nog steeds dezelfde jongen bent met een groot hart.
