« Dankjewel dat je me met vriendelijkheid hebt opgevoed. Soms hebben zelfs wij ouderen een vriendelijke herinnering nodig. »
Ik glimlachte. Soms hoef je niet te ruziën of te schreeuwen, gewoon een oprecht woord met liefde, en alles verandert.
Sindsdien komt ze hier elk weekend, maar nu brengt ze altijd manden met verse groenten en eieren mee en zegt vrolijk:
« Laat mijn schoondochter vandaag iets lekkers koken! »
Mijn man veranderde ook en begon te helpen met de huishoudelijke taken en meer zorg te dragen. Op een dag zei hij glimlachend:
« Maak je geen zorgen, deze koelkast is nu alleen nog van ons. Mam brengt alleen het eten naar binnen en haalt het er niet meer uit. »
Ik lachte zachtjes. Na al die stormen vond ik eindelijk rust in de warmte van ons kleine keukentje.
