Een klein, pijnlijk geluidje van Sarah. Je deed ons geloven dat het gewoon pech was. Een toevallige samenloop van omstandigheden.
« Ik kan het je niet vertellen, » riep Matt. « Ik heb meteen 112 gebeld, maar ik raakte in paniek en reed weg. De politie zei alleen dat Tom alleen in de auto zat. Dat schuldgevoel achtervolgt me elke dag. »
Ik was verbijsterd, herinneringen kwamen boven. Een onverwachte nachtelijke rit, alcohol in het bloed van de andere bestuurder, maar niet in dat van Tom… en waarom mijn voorzichtige man dinsdag om middernacht de deur uitging.
« Ik ga elke week naar zijn graf, » merkte Matt op. « Ellen, ik breng je de bloemen die papa je altijd gaf. Ik heb van hem geleerd wat je voorkeuren voor de seizoenen zijn. Ik heb met hem gepraat. Mijn nieuwe baan, de opvoeding van Ben. Ik bied steeds mijn excuses aan. » Hij keek op, zijn ogen rood. « Hij heeft mijn leven gered, maar hij heeft het zijne opgegeven. »
« Waarom heb je het me niet verteld? » vroeg Sarah, terwijl ze zichzelf omhelsde. « Je zag mijn verdriet en je wist… »
« Ik was bang, » merkte Matt op. « Ik ben bang dat je me zou haten. Dat je zou weggaan. Dat Ellen me nooit zou vergeven. »
Ik pakte zijn hand over de tafel heen. De hand van de man die mijn man had zien sterven. De hand van de man die mijn man probeerde te redden.
Matt, Tom heeft die nacht gekozen. We deden het uit liefde voor jou, Sarah en onze familie. Hij zou niet willen dat je dit alleen doet.
Hoe kun je dat nou zeggen? riep Sarah. « Papa is weggegaan omdat… »
Ik antwoordde vastberaden: « Omdat een dronken bestuurder door rood reed. » « Niet omdat Matt hulp nodig had. Tom zou het voor iedereen hebben gedaan van wie hij hield. »
Matt keek me aan, vol hoop en onzekerheid. Je geeft me toch geen ongelijk?
« Ik mis mijn man elke dag, » zei ik met tranen in mijn ogen. Maar de wetenschap dat hij de man was van wie ik hield – aardig, behulpzaam, die zijn gezin op de eerste plaats zette – troost me, in plaats van me te haten.
De dagen die volgden waren moeilijk. Ze voelde woede en spijt over de ervaring. Matt en zij begonnen met een behandeling of therapie.
Matt vergezelde me soms op mijn maandelijkse bezoeken aan de begraafplaats. Ben legde gisteren liefdevol rode bloemen op Toms graf, vlak voor onze neus.
Ben voegde er trots aan toe: « Opa vond deze het lekkerst. » Hij was te jong om zich Tom te herinneren.
