« Ik heb al met hem gesproken, » mompelde Veronica. « Hij heeft beloofd een pak en een verlovingsring te kopen. »
– Nou, daar heb je het. Je hebt je al op de borst geklopt. Voor een meisje is een bruiloft van groot belang, maar mannen gaan er rustig mee om, zelfs bang voor. Na de bruiloft verliezen ze immers hun vrijheid.
– Mam, je begrijpt het niet. We zijn nog niet eens getrouwd en we kunnen het nergens over eens worden. Hoe moeten we dan verder leven? Misschien was dat wel de reden voor zijn scheiding van zijn eerste vrouw? Ze konden geen gemeenschappelijke taal vinden, verstonden elkaar niet? En nu kunnen we elkaar niet meer horen.
« Maar hij beloofde een pak te kopen, dus hij heeft het gehoord, » zei mama voorzichtig. « Maar misschien heb je wel gelijk. Als er nu geen wederzijds begrip meer is, kun je misschien beter niet trouwen? » voegde ze er bedachtzaam aan toe.
Veronica probeerde zichzelf ervan te overtuigen dat ze in paniek raakte van opwinding, dat het allemaal zenuwen waren voor de bruiloft. Waarom was ze eigenlijk zo gefixeerd op dit pak?
En haar jurk? Die wacht erop dat ze hem draagt. Wat is ze er dol op! Wat droomde ze ervan de mooiste bruid ter wereld te zijn! En als ze de bruiloft afzegt, wat moet ze dan met de jurk doen? Hem houden en dragen naar haar volgende bruiloft? Ze is dol op Maxim. Het is te laat om alles te annuleren. Het restaurant is al volgeboekt…
Maxim kocht een pak en een nieuwe trouwring. Veronica zag er oogverblindend mooi uit in een witte jurk. Ze stond naast hem in het gemeentehuis en glimlachte vrolijk, waarmee ze alle twijfels van zich afwierp.
Sommige mensen geloven in voortekenen, anderen niet. Maar er is een reden waarom ze onder de mensen leven. Iemand heeft ze uitgevonden. Ze hebben waarschijnlijk in iemands leven gewerkt. Sinds mensenheugenis naaide de bruid een nieuwe witte jurk voor de bruiloft, kocht de bruidegom nieuwe trouwringen. Nieuw leven, nieuw geluk. Je hoeft er geen oude dingen, ringen, gedachten in te betrekken.
Had Veronica misschien niet moeten aandringen op een nieuw pak voor de bruidegom? Geld is niet overbodig. Of had ze naar haar twijfels moeten luisteren en zich niet moeten haasten, en de bruiloft toch moeten afblazen?
Nou, de tijd zal leren of hun liefde misverstanden en twijfels kan overwinnen en hen kan leren naar elkaar te luisteren.
« En ik begin te denken dat ik nooit zal trouwen, dat ik nooit de prachtige witte jurk zal dragen waar elk meisje al van jongs af aan van droomt, dat ik nooit de talloze huwelijksperikelen zal kennen, dat ik nooit zal weten hoeveel hectische hartslagen ik voor het altaar zal horen. En misschien is het maar beter dat ik niemands leven ruïneer door iemands lot te worden. »
Stace Kramer « 50 Days Before My Suicide »
« Van vergeet-me-nietjes en avondsterren
naaide ik een jurk met rozennaalden.
Een lange lijn, als het lot, werd geleid door
een dunne draad, een scherpe naald… »
Natalia Vetlitskaya
