Melissa’s mond viel open van verbazing.
Claires ogen werden groot. Janets gezicht kleurde rood van schaamte. Het lachen hield plotseling op.
Mensen bewogen ongemakkelijk, beschaamd door hun eigen gedrag. Grace was verbijsterd. Haar hart bonsde in haar keel.
Tranen welden op in haar ogen. Niet alleen van geluk, maar ook van pijn. Ze fluisterde in zichzelf: « Waarom heb je het me niet verteld? » Ze voelde een mengeling van liefde en verraad.
Ze had hem geaccepteerd als een bedelaar, hem alles gegeven zonder iets te verwachten. En nu ontdekte ze dat hij de waarheid voor haar verborgen had gehouden. Na de ceremonie, terwijl de gasten hen omhelsden met geforceerde glimlachen en een plotseling hernieuwd respect, nam Grace Daniel apart.
Haar stem trilde toen ze zei: « Waarom heb je het me niet verteld, Daniel? Waarom heb je me hier voor iedereen achtergelaten? Weet je wel hoe vernederd ik me voel? » Daniel pakte haar hand. « Grace, alsjeblieft. »
Ik moest het weten. Mijn hele leven hebben vrouwen me achtervolgd voor mijn geld. Ik verloor mezelf in valse liefdes, oppervlakkige beloftes, lege relaties.
Ik wilde iets echts. En ik vond jou. Ik moest het zeker weten.
Grace keek weg, tranen stroomden over haar wangen. « Je hebt me op de proef gesteld, Daniel. Liefde is geen spelletje. »
Je had me vanaf het begin moeten vertrouwen. » Ze verliet de kerk en liet Daniel alleen achter met zijn kostbare waarheid. De volgende dagen waren moeilijk…
Grace bleef in haar kleine appartement in Birmingham en vermeed Daniels telefoontjes. Ze voelde zich verscheurd. Een deel van haar hield diep van hem, maar een ander deel voelde zich verraden.
Ze herbeleefde de scène in de kerk: het gelach, de verrassing, het geveinsde respect dat haar plotseling werd betoond nadat ze haar rijkdom had onthuld. Het brak haar hart dat mensen van gedachten zouden veranderen voor geld, niet voor liefde.
Twee weken later stond Daniel voor haar deur. Deze keer droeg hij een onberispelijk pak, een bijgeknipte baard en gepoetste schoenen. Hij leek op de man die ze kende.
Een vleugje bloemen, maar zijn blik was direct, onmiddellijk ontvankelijk. « Grace, » zei hij zachtjes. « Ik weet dat ik je pijn heb gedaan. »
Ik weet dat ik je vanaf het begin vertrouwde. Maar geloof me alsjeblieft: alles wat ik deed, deed ik uit angst.
Ik heb zoveel verloren aan mensen die alleen maar misbruik maakten van mijn geld. Ik was bang. Maar jij toonde me een liefde die ik niet meer verwachtte.
Vergeef me. » Grace bleef zwijgen, terwijl de tranen over haar wangen stroomden. Ze fluisterde: « Jouw geld interesseerde me nooit, Daniel.
Nooit. Ik wilde alleen maar eerlijkheid. Ik ben met je getrouwd omdat ik van je hield zoals je was.
Het niet gebruiken? Dat was genoeg voor mij. » Daniel kneep in de bloemen. « Laat me het dan houden. »
