Patricia was 62 toen ze haar zoon JJ verwelkomde in de wereld – een keuze die bij velen de wenkbrauwen deed fronsen. Maar voor haar was het geen impuls, geen bevlieging. Het was een lang gekoesterde droom. Een droom die ze ondanks alles waarmaakte.
💼 Van carrièrevrouw tot moeder met een missie
Als kinderpsychiater had Patricia haar leven gewijd aan anderen. Ze begeleidde kinderen, luisterde, gaf raad, en vulde haar dagen met empathie en expertise. Maar daarachter school een diep verlangen: zelf moeder worden. Jarenlang leek dat onmogelijk – door de tijd, door haar carrière, en door sociale verwachtingen. Tot ze op 60-jarige leeftijd zei: “Als ik het nu niet doe, zal ik het mezelf voor altijd kwalijk nemen.”
Samen met haar partner John begon ze aan een parcours dat moed en vastberadenheid vergde. Na jaren van teleurstellingen, vonden ze een IVF-specialist die bereid was buiten de klassieke kaders te denken. Patricia werd zwanger. En hoewel ze haar geluk graag had willen uitschreeuwen, koos ze voor discretie – uit angst voor oordelen.
« Ik wilde me concentreren op het wonder, niet op de meningen. » – Patricia
👶 JJ’s geboorte: een klein wonder met grote betekenis
Toen JJ werd geboren, was Patricia 62. De bevalling verliep onverwacht vlot en haar herstel verbaasde zelfs de artsen. JJ – een eenvoudige naam, gekozen uit liefde – werd symbool voor een nieuw begin.
In tegenstelling tot de sombere voorspellingen, groeide JJ op als een gezonde, levenslustige jongen. Vandaag is hij 17, en volgens zijn leerkrachten “een van de meest empathische en bewuste jongeren die je kan ontmoeten”.
“Mijn moeder leerde me dat je nooit te oud bent om een droom na te jagen.” – JJ
