Een stille angst die door zovelen van ons wordt gedeeld
Dit verhaal raakt een gevoelige snaar en onthult een universele, maar vaak onuitgesproken zorg : die van onverschillig ouder worden. Door middel van deze materiële zorgen probeert deze moeder haar zoon te beschermen tegen een toekomst die ze voorvoelt.
Zijn leer is kristalhelder:
“Gedraag je vandaag zoals je wilt dat anderen zich morgen tegenover jou gedragen.”
“Wat je zaait, zul je oogsten” : veel meer dan een citaat, een menselijke realiteit
. Deze spreuk krijgt hier zijn volle betekenis. Onze daden, onze aandacht, onze aanwezigheid… komen uiteindelijk altijd bij ons terug, getransformeerd.
Het eren van je ouders is niet zomaar een sociale conventie , noch een opgelegde plicht. Het gaat erom de zaden te zaaien van een zorgzamere samenleving, waarin iedereen zijn plek vindt.
