Zonder kwaadaardigheid. Zonder wraak. Gewoon – met waardigheid.
Elena Leonidovna glimlachte. Ze begreep alles.
De ceremonie was een triomf. Vera en Inna ontsnapten. De volgende dag dienden ze hun ontslagbrieven in. Niemand anders is zo snel vertrokken.
Thuis vertelde Julia haar man over Olga’s vader. Oleg regelde meteen hulp. Ze kwamen in het weekend bij haar langs met hun huisarts. Na het onderzoek glimlachte de dokter:
« Er is geen gevaar. Uw vader is hersteld. De behandeling kan worden stopgezet. »
Olga huilde van vreugde. Ze bedankte hem, omhelsde hem en zwoer dat ze hem nooit zou vergeten.
Het goede heeft over het kwade gezegevierd.
Vera en Inna konden nergens anders werk vinden – hun reputatie was geruïneerd. Ze waren gewend geraakt aan luiheid, manipulatie en vernedering. Maar de wereld tolereert geen gemeenheid.
Olga trouwde met een eerlijke, hardwerkende werknemer. Ze was gelukkig.
En dit alles – omdat Julia Sergejevna op een dag besloot om haar ouderlijk huis te verlaten en een nieuw leven te beginnen.
Omdat één dappere vrouw soms alles kan veranderen.
zie meer op de volgende pagina Advert
