« Een miljonair ontmoet zijn voormalige huishoudster met een tweeling op het vliegveld en ontdekt een waarheid die zijn leven voorgoed verandert. » Het geluid van rollende koffers galmde die koude decemberochtend door de luchthaven JFK. Edward Langford, de slimme en coole miljonair, liep met vastberaden stappen naar zijn privéterminal, totdat een kinderstem hem tegenhield.

‘Ik ben niet gekomen om vergeving te vragen,’ zei hij. ‘Ik ben gekomen om die te verdienen.’

Er zat geen geld in de envelop die hij haar gaf, alleen de eigendomsakte van een klein huisje vlakbij een goede school.

Hij knielde voor de tweeling neer. « Ik had geen test nodig om het te weten. Ik kan het in hun ogen zien. »

‘Ben jij mijn vader?’ vroeg Eddie.

‘Ja,’ fluisterde Edward. ‘En ik probeer weer een goed mens te zijn.’

Maanden gingen voorbij. Hij bracht de tweeling naar school, leerde pannenkoeken bakken en vond zijn innerlijke rust terug.

Op een lentedag vroeg Clara: « Waarom ben je eigenlijk teruggekomen? »

‘Omdat ik jarenlang succes heb nagestreefd,’ antwoordde hij, ‘maar het enige dat er echt toe deed, was wat ik achterliet.’

Ze glimlachte. « Laten we dan beginnen met samen te dineren. »

Terwijl de tweeling in de zon lachte, besefte Edward dat hij eindelijk iets blijvends had opgebouwd: een tweede kans.