Even vervaagde het lawaai in de kamer en maakte plaats voor het doffe gebrul van bloed in zijn oren. Hij staarde naar de kinderen – Noah met zijn kaken op elkaar, Nora met haar amandelvormige ogen. Beide gelaatstrekken weerspiegelden de zijne.
Hij slikte. « Waarom… waarom heb je het me niet verteld? »
Lila’s blik was onwrikbaar. « Ik heb het geprobeerd. Wekenlang. Maar je had het altijd te druk. Toen zag ik je met een andere vrouw op tv. Dus ben ik weggegaan. »
Zijn stem daalde tot een gefluister. « Je had het me sowieso moeten vertellen. »
« Ik was zwanger, alleen en uitgeput, » antwoordde ze met onwrikbare kalmte. « Ik wilde je aandacht niet afdwingen terwijl je de god van de technologie speelde. »
Cassandra, die vanaf de zijlijn had toegekeken, stapte naar voren en trok Alexander opzij. « Is dit echt? »
Hij gaf geen antwoord. Hij kon het niet.
De tweeling stond ongemakkelijk, de spanning in de lucht voelend.
« Wil je even gedag zeggen? » vroeg Lila zachtjes.
Noah kwam dichterbij en stak zijn hand uit. « Hoi. Ik ben Noah. Ik hou van dinosaurussen en de ruimte. »
Nora volgde. « Ik ben Nora. Ik hou van tekenen en ik kan een achterwaartse salto maken. »
Alexander knielde verbijsterd neer. « Hoi… ik ben… ik ben je vader. »
De tweeling knikte – geen verwachtingen, geen oordeel – alleen pure acceptatie.
Een enkele traan rolde over zijn wang. « Ik wist het niet. Ik had geen idee. »
Lila’s uitdrukking werd iets zachter. « Ik was hier niet om je te straffen. Ik kwam omdat jij me uitnodigde. Je wilde me laten zien hoe succesvol je was. »
Hij stond langzaam op, de realiteit begon te wegen. « En nu besef ik dat ik zes jaar van mijn grootste succes verloren ben. »
De weddingplanner klopte hem zachtjes op de schouder. « We beginnen over vijf minuten. »
Cassandra liep al heen en weer, duidelijk woedend.
Aleksander draaide zich om naar Lila en de kinderen. « Ik heb tijd nodig… Ik wil ze leren kennen. Kunnen we praten? »
Lila aarzelde voordat ze knikte. « Dat hangt ervan af. Wil je nu vader worden, of gewoon een man die betrapt is? »
Haar vraag reikte dieper dan welke krantenkop of beursdaling dan ook.
« Ik wil hun vader zijn, » antwoordde hij zachtjes, zijn stem brak. « Als je me toestaat. »
