De realiteit onder ogen zien
Op een door haar schoonfamilie georganiseerde receptie ondergaat Élise de ergste vernederingen. Ze wordt genegeerd, aan de zijlijn gezet met **serveerstoelen** en behandeld als een indringer. Het hoogtepunt bereikt Juliens moeder vol minachting uitroept: ** »Een meisje zonder familie dat me informeel durft aan te spreken? »** Julien, in plaats van haar te steunen, stopt haar zelfs geld toe om haar te laten vertrekken.
Die avond werd één ding duidelijk: het was niet zomaar onhandigheid, maar een **bewuste afwijzing**.
De ommekeer
Gebroken zoekt ze haar toevlucht bij haar adoptieouders. Zij, die tot dan toe op de achtergrond waren gebleven, besluiten actie te ondernemen. Een paar weken later, tijdens een sociale gebeurtenis bij Juliens ouders, maakt Élise een spectaculaire entree aan de arm van François Lemoine, de man die ze nu haar vader noemt.
