Noah waggelde over het gras. Ethan keek hem vanaf het terras aan, en er stroomde meer dan alleen trots: vrede. Hij had nuttigheid geleerd – niet in onroerend goed of zakenimperiums, maar in ogenblikkelijke zaken zoals deze.
Een stichtingshuis voor geld veranderde in een familiehuis voor liefde.
Die middag, toen Lily met open armen naar hem toe rende, tilde Ethan haar op en fluisterde: « Je hebt me gered, lieverd. Je hebt me eraan herinnerd wat er echt toe doet. »
Ze giechelde en zei: « Ik wilde gewoon naar huis, pap. »
En uiteindelijk deed ik dat.
Geen geheimen meer. Geen stilte meer.
Alleen een vader, zijn kinderen en een tweede kans, alles wat ze verdienden.
