— Wat bedoel je met “kan niet”?!
— Ik kan niet trouwen met een vrouw die met mensen omgaat zoals jij vandaag met die serveerster.
Hij liep het gangpad af, langs de verbijsterde gasten… en ging naar buiten.
Hij kwam recht naar mij toe.
— Luna, ik weet dat dit gek is… maar wil je koffie met me drinken, ver weg van al dit oordeel?
Ik lachte onwillekeurig.
— Graag.
We praatten de hele nacht in een 24-uurs diner.
Bij zonsopgang deed hij me een aanbod: zijn persoonlijke assistent worden met een salaris genoeg voor Jake’s behandeling en spaargeld voor de bakkerij.
Zes maanden later straalde er een bord boven de etalage: “Luna’s Bakkerij”.
Adrian werd voor mij niet alleen een baas, maar ook een mentor en een dierbare vriend.
Jake ging beter.
Die nacht verloor ik mijn baan niet — ik vond mijn weg.
Soms gooit het universum ons neer, alleen om ons te laten opstaan waar we werkelijk moeten zijn.
