Een basisschoollerares merkte op dat een van haar leerlingen na de lessen haar boeken en schriften onder een boom begroef: de lerares was geschokt toen ze ontdekte waarom het meisje dat deed 😱🤔
In de klas viel altijd één meisje op — stil, teruggetrokken, maar ongelooflijk intelligent. Ze kende de antwoorden op de moeilijkste vragen, maakte opdrachten sneller dan de anderen en las alsof ze elk woord in haar hart opnam. Maar ze had geen vrienden, hield zich op de achtergrond. Klasgenoten meden haar: iedereen wist dat ze uit een arm gezin kwam en ze werd geplaagd en uitgelachen.
De lerares had medelijden met haar, maar iets anders verontrustte haar nog meer. Elke dag na school haastte het meisje zich niet naar huis.
Ze ging naar de binnenplaats achter de school, ging onder een oude boom zitten en schreef lang in haar schriften, maakte sommen, las haar boeken. En daarna deed ze iets waardoor de lerares op een dag de adem inhield: het meisje groef een klein kuiltje en begroef daarin haar boeken en schriften, bedekte ze met aarde.
Dat herhaalde zich telkens weer, dag na dag. Uiteindelijk kon de lerares het niet meer aanzien en liep naar het meisje toe.
— Waarom doe je dit? — vroeg ze zacht.
Het meisje verstijfde, drukte haar schriften tegen de borst en antwoordde heel stil. 😱🤔 Het antwoord liet de lerares geschokt achter
— Papa mag ze niet zien. Hij verbiedt me om te leren.
En toen kwam er een bekentenis die de lerares diep raakte. De vader vond dat een vrouw alleen moest kunnen koken, wassen en schoonmaken.
Hij was tegen school, zei dat kennis een meisje alleen maar zou bederven, en dat haar toekomst was om op haar achttiende te trouwen.
Toen de vader zijn dochter op een dag betrapte terwijl ze huiswerk maakte, rukte hij haar alle schriften af, scheurde de boeken kapot en gooide ze in het vuur. Het meisje huilde, smeekte hem haar het enige wat haar vreugde bracht niet af te nemen, maar de vader bleef onverbiddelijk.
