Gevonden? » vroeg ik scherp. « Je hebt me in het ziekenhuis achtergelaten omdat ik nutteloos was, weet je nog, net als mijn moeder? »
« Oh mijn schat, » snikte hij. « Vergeef me, ik was bang en in shock… Wijs je vader nu niet af… »
« Je lijkt in orde, » zei ik koeltjes tegen hem. Hij leed aan een leveraandoening, waarschijnlijk veroorzaakt door zijn drankgebruik.
Hij schuifelde naar voren. « Ik ben ziek, Jenny, papa heeft je echt nodig… En… En ik ben blut… Je gaat je papa toch niet laten verhongeren? »
Zoals toen je me aan mijn lot overliet? Hulpeloos in een rolstoel? Ga weg hier! Ik sloeg de deur voor zijn neus dicht en liep terug naar de woonkamer.
Carol keek me aan en glimlachte. « Wie was dat, Jenny? »
« Oh, gewoon een man die iets verkoopt! » Ik liep naar de bank, ging naast Carol zitten en omhelsde haar hartstochtelijk. Carol omhelsde mij terug.
« Jenny, » zei ze, « er is iets waar ik met je over wilde praten. Zou je me toestaan je te adopteren? Je moeder te worden? Want in mijn hart ben je al mijn dochter. »
Ik begon te huilen en kon niet meer stoppen. Ik was vervloekt met een vreselijke jeugd, en nu, als volwassene, had ik het geluk een liefdevol thuis te vinden en een ouder die van me hield.
Wat kunnen we van dit verhaal leren?
1. Familie is gebouwd op liefde, niet op een biologische band of gedeeld DNA.
2. Wat je geeft is wat je krijgt, zoals Jenny’s vader ontdekte
