Leah staarde ongelovig naar het scherm. Ze had geen idee wie deze persoon was. Max Carrington? De naam klonk bekend, maar ze herkende hem niet. Een deel van haar gedrag suggereerde dat dit oplichting was. Er waren al mensen opgelicht met apparaten om anderen te misleiden en geld te sturen. Toch kwam er iets in dit bericht van…
Voordat het bericht verscheen, kwam er een ander bericht binnen.
Ik kan je morgen iets vertellen. Ik wil dat je je concentreert op de zorg voor jezelf en je zoon, Leah. Maak je nergens zorgen over.
Leahs adem stokte. Dit was geen ongewenste oplichting. Je moet de knoop in je maag voelen. Wie het ook was, hij bood hulp aan.
Tranen welden op. Voor het eerst in wat een eeuwigheid leek, Leah, wanneer ze zichzelf toestaat.
De volgende dag arriveerde er een pakket bij Leah: verschillende grote dozen met een baby en een briefje.
Bedenk hoe moeilijk het kan zijn. Ik hoop dat ik je kan helpen. Aarzel niet om te vragen, want je hebt iets nodig.
Er verscheen een simpele handtekening op het briefje: Max Carrington.
Leah verstijfde even en staarde naar de klok. Ze had nog nooit zo’n gul cadeau gekregen, laat staan van iemand die ze niet eens had ontvangen. Zou het waar kunnen zijn? Of was dit gewoon een simpele vergissing die net zo snel zou verdwijnen als hij waar bleek te zijn?
