Harley daarentegen, gesteund door de liefde van haar zus en de onverwachte vriendelijkheid van Dr. Ethan, begon de toekomst met helderheid en hoop tegemoet te zien. Ze begon passies te herontdekken die ze lang opzij had gezet – schilderen en schrijven – en overwoog zelfs reizen – een droom die ze altijd had uitgesteld.
De vriendschap tussen Ethan en Harley bloeide op natuurlijke wijze op, gebaseerd op wederzijds respect en begrip. Hij bewonderde haar moed en veerkracht, en zij waardeerde zijn voortdurende medeleven. Terwijl Harley zowel fysiek als spiritueel herstelde, besefte ze dat het einde van hun huwelijk niet het einde van haar verhaal was; het was het begin van een nieuw hoofdstuk, vol oneindige mogelijkheden.
Uiteindelijk was het Mark, niet Harley, die zich in de steek gelaten voelde. Ze kwam uit de beproeving tevoorschijn met een hernieuwd gevoel van eigenwaarde en de onwrikbare wetenschap dat ze omringd was door mensen die echt om haar gaven. En voor het eerst in lange tijd voelde Harley zich hoopvol, klaar voor wat er ook zou komen.
