Nobelprijswinnaar Dr. Otto Warburg H. wijdde zijn leven aan de studie en de oorzaak van kanker. Dr. Warburg was directeur van het Kaiser Wilhelm Instituut (nu het Max Planck Instituut) voor Celfysiologie in Berlijn.
Otto Heinrich Warburg, geboren op 8 oktober 1883 in Freiburg im Breisgau (Baden-Württemberg), overleden in Berlijn, was een Duitse arts, fysioloog en biochemicus. Hij was doctor in de scheikunde en doctor in de geneeskunde en ontving de Nobelprijs voor Fysiologie en Geneeskunde voor zijn ontdekking van sleutelprocessen in de celademhaling en diverse enzymsystemen. Nadat hij had aangetoond dat kankercellen hun metabolisme omzetten naar anaëroob metabolisme, formuleerde hij de onbevestigde hypothese dat kanker zich niet kan ontwikkelen in een zuurstofrijke omgeving. De bekendste onder zijn studenten was Hans Adolf Krebs, eveneens Nobelprijswinnaar in 1953.
Dr. Warburg was een van de meest vooraanstaande fysiologen van de 20e eeuw en ontdekte dat de oorzaak van kanker een te hoge zuurgraad in het lichaam is, wat betekent dat de pH-waarde in het lichaam lager is dan de normale waarde van 7,365, wat neerkomt op een « zure » toestand. Warburg bestudeerde het metabolisme van tumoren en de celademhaling en ontdekte dat kankercellen overleven en gedijen bij een lagere pH, namelijk 6,0, vanwege de productie van melkzuur en een hoge CO2-concentratie. Hij geloofde stellig dat er een direct verband bestond tussen pH en zuurstof. Een hogere pH, die alkalisch is, betekent een hogere concentratie zuurstofmoleculen, terwijl een lagere pH, die zuur is, een lagere zuurstofconcentratie betekent… het is diezelfde zuurstof die nodig is om cellen gezond te houden.
