Afhankelijk van de onderliggende oorzaak wordt diabetische voet ingedeeld in twee typen:
Neuropathische diabetische voet: Deze vorm is het gevolg van zenuwbeschadiging door aanhoudend hoge bloedsuikerspiegels. Het tast de sensorische, motorische en autonome zenuwen aan, wat leidt tot verminderd gevoel en een veranderde voetstructuur. Zonder voldoende gevoel in de voeten lopen patiënten meer risico op het ontwikkelen van zweren, met name op drukpunten zoals de voetzolen.
Neuro-ischemische diabetische voet: Deze aandoening is het gevolg van een slechte bloedcirculatie als gevolg van vernauwde of geblokkeerde slagaders. De bloedtoevoer naar de voet wordt aanzienlijk verminderd, waardoor de weefsels kwetsbaarder worden voor verwondingen, infecties en gangreen.
Hoe ontstaat een diabetische voet? De hoofdoorzaken van een diabetische voet liggen in de langetermijneffecten van diabetes, voornamelijk zenuwbeschadiging en een slechte bloedsomloop.
Bij diabetes type 1 valt het immuunsysteem ten onrechte de insulineproducerende cellen van de alvleesklier aan, waardoor de bloedsuikerspiegel plotseling stijgt.
Zonder goed insulinebeheer beschadigt deze overtollige glucose de bloedvaten en zenuwen, vooral in de benen en voeten.
Zweren en blaren ontstaan meestal op plekken waar druk op komt te staan, zoals de voetzolen en tussen de tenen. Zonder behandeling kunnen deze zweren verergeren en infecties verspreiden, wat mogelijk een agressieve behandeling vereist.
Vroege waarschuwingssignalen:
