Tommy heeft de teddybeer die ze die eerste dag meenamen. Hij brengt het nu naar elk stervend kind waar ze voor zingen. Het is versleten en vervaagd en bevlekt met tranen. Maar het is in twee jaar door drieënveertig stervende kinderen in handen geweest. Drieënveertig baby’s die stierven met muziek in plaats van met gillen.
Ze noemen zichzelf de Ruiters van Genade. Maar ik weet wat ze echt zijn.
Het zijn engelen in leer. Engelen met motorfietsen. Engelen die baby’s naar huis zingen.
En ze zongen mijn Lily helemaal naar de hemel.
