Lucia bewoog zich op de bank en glimlachte slaperig. « Je bent teruggekomen. »
Hij knielde naast haar neer. « Dat heb ik gedaan. »
Ze aten de restjes op, lachten om niets en vervielen in een vrede die nooit met geld te koop was.
Een jaar later boog de kromme engel zich nog steeds over Ana’s boom. Het huis rook naar kaneel en kaarsvet. Matthias hing het kleine houten ornamentje bovenaan, zodat de tekst in het licht van de lichtjes viel.
Welkom.
Hij begreep eindelijk wat het betekende. Want die kerst, in een vol huis in een rustige straat in Edinburgh, vond Matthias Kerr niet alleen gezelschap, maar ook ergens bij horen.
