Lucia bewoog zich op de bank en glimlachte slaperig. « Je bent terug. »
Hij knielde naast haar neer. « Ja, dat heb ik gedaan. »
Ze aten restjes, lachten om niets en vonden een rust die met geen geld te koop is.
Een jaar later leunde de kromme engel nog steeds over Ana’s boom. Het huis rook naar kaneel en kaarsvet. Matthias hing het kleine houten ornamentje bovenaan, het woord ervan weerkaatste in het licht van de lampjes.
Welkom.
Eindelijk begreep hij wat het betekende. Want die kerst, in een druk huis in een rustige straat in Edinburgh, vond Matthias Kerr niet alleen gezelschap, hij vond er ook een gevoel van thuishoren.
