2. Fysische en chemische transformaties
2.1. Verdamping van vloeistoffen
De eerste fase van crematie omvat het verdampen van lichaamsvloeistoffen. Onder invloed van intense hitte verdampt het lichaamsvocht snel.
Uitdroging: Zachte weefsels beginnen uit te drogen en samen te trekken.
Volumeverlies: Het lichaam verliest een deel van zijn massa door waterverlies.
2.2. Brandwonden aan zacht weefsel
Zachte weefsels, waaronder huid, spieren en inwendige organen, beginnen te branden. Deze verbranding produceert gassen en as.
Oxidatie: Zacht weefsel wordt geoxideerd, wat betekent dat het reageert met zuurstof en warmte, licht en gassen produceert.
As: Het vaste residu van deze verbranding bestaat voornamelijk uit as.
2.3. Calcinatie van botten
Botten die beter bestand zijn tegen hitte ondergaan een proces dat calcinatie wordt genoemd. Onder de intense hitte vallen de botten uiteen in kleinere fragmenten en verkruimelen uiteindelijk tot poeder.
Fragmentatie: Botten worden in kleinere stukken gebroken.
Bespuiting: De botfragmenten worden vervolgens verpulverd tot een fijne, asachtige consistentie.
3. Resten van crematie
3.1. De as
De as die na crematie overblijft, bestaat voornamelijk uit verpulverde botfragmenten. Deze as wordt verzameld en in een urn geplaatst, die vervolgens aan de familie van de overledene wordt gegeven.
Volume: Het volume van de as varieert afhankelijk van de grootte en de botdichtheid van de overledene, maar bedraagt meestal ongeveer 2 tot 3 liter.
Samenstelling: De as bevat voornamelijk mineralen zoals calcium en fosfor uit de botten.
3.2. Metalen
