3. Negatieve absolute woorden: « nooit », « altijd »
Taal vol absolute begrippen wijst vaak op zwart-witdenken. Mensen met depressie gebruiken vaker woorden die extremen uitdrukken: “niemand begrijpt me”, “het zal altijd zo blijven”. Dit versterkt het gevoel van hopeloosheid en uitzichtloosheid.
4. Emotiewoorden: « verdrietig », « moe », « waardeloos »
Hun spraak bevat meer negatieve emoties en gevoelens van vermoeidheid of zinloosheid. Zelfs in gesprekken die niet over henzelf gaan, sluipen deze termen vaak subtiel binnen. Dit geeft een inkijkje in de zwaarte die ze meedragen.
5. Traagheid en stilvallen: pauzes en herhaling
Hoewel dit niet altijd in geschreven woorden te zien is, wordt het in gesproken taal duidelijk. Depressieve mensen maken vaker lange pauzes, herhalen woorden of verliezen hun zin halverwege. Dit weerspiegelt hun innerlijke worsteling om gedachten te structureren.
6. Zelfkritiek: « stom », « slecht », « mislukt »
De interne criticus van iemand met depressie is vaak meedogenloos. Dit hoor je terug in hun taal: voortdurend zichzelf kleineren, zichzelf de schuld geven of negatieve labels op zichzelf plakken.
