De magische kubus
Yanis hurkte voor Leo neer en haalde een kleine Rubik’s Kubus uit zijn zak. Hij begon hem geconcentreerd en nauwkeurig tussen zijn vingers te draaien, zonder een woord te zeggen. Het regelmatige geklik trok geleidelijk de aandacht van de onrustige jongen.
Leo hield op met schreeuwen. Zijn ogen volgden de bewegingen van de kubus.
« Wil je het proberen? » vroeg Yanis met een kalme glimlach.
Na een moment van aarzeling stak Leo zijn hand uit. Voor het eerst sinds het opstijgen schreeuwde hij niet. De passagiers wisselden verbaasde blikken uit. De stewardess, ontroerd, mompelde:
« Het is ongelooflijk… »
Wanneer geduld meer waard is dan goud.
De twee jongens zaten naast elkaar en begonnen de kleuren van de kubus op een rijtje te zetten. Yanis legde het rustig uit, zonder ooit opdringerig te zijn. Leo’s chaotische energie maakte plaats voor concentratie. Er viel een stilte – een vredige, bijna magische stilte.
Julien keek verbijsterd toe. Wat hij niet had kunnen kopen, had deze jongen zomaar weggegeven zonder er iets voor terug te vragen. Toen iemand Yanis vroeg hoe hij wist wat hij moest doen, antwoordde hij simpelweg:
« Mijn kleine broertje heeft ook ADHD. Soms hoef je hem niet te zeggen dat hij moet stoppen, maar moet je hem gewoon iets geven waar hij van kan genieten. »
Deze woorden raakten Julien diep. Deze jonge vreemdeling had hem zojuist geleerd wat noch therapeuten, noch gadgets hem hadden kunnen bijbrengen: de sleutel is aandacht , niet bezit.
Een les in menselijkheid in de lucht
De rest van de vlucht verliep in onverwachte rust. Leo lachte, geboeid, terwijl Yanis hem aanmoedigde. Zelfs de meest geïrriteerde passagiers bij vertrek glimlachten nu.
Bij aankomst liep Julien, zichtbaar ontroerd, naar Yanis toe. Hij haalde een briefje van honderd euro tevoorschijn en bood het aan:
« Hier, om u te bedanken. »
Maar Yanis schudde zijn hoofd:
« Nee, meneer. Ik wilde alleen maar helpen. »
Deze eenvoudige en oprechte weigering ontroerde Julien diep. Voor het eerst in lange tijd voelde hij de zwaarte van ware dankbaarheid – het soort dankbaarheid dat niet te koop is.
