‘Natuurlijk doe je dat, schat,’ klopte Eleanor neerbuigend op mijn hand.
Later die week hoorde een vriend Melissa lachen met haar bruidsmeisjes over ‘het hotelmeisje dat dacht dat ze was uitgenodigd voor de bruiloft’.
« Alsof we iemand zoals zij vooraan en in het midden van de foto’s zouden willen hebben », had Melissa naar verluidt gezegd. « Maar we moeten haar gelukkig houden tot de grote dag, aangezien zij de locatie controleert. »
Ik confronteerde James die avond. « Ben ik uitgenodigd voor je bruiloft of niet? »
Hij zuchtte zwaar. « Nat, het is ingewikkeld. Melissa en haar moeder hebben heel specifieke ideeën over de gastenlijst. »
« Een sfeer waar je enige zus niet bij hoort? De zus die je $ 65.000 gaf? » kraakte mijn stem.
‘Mensen worden volwassen, Natalie,’ zei hij met koude stem. « Misschien moet je het eens proberen. »
Toen kwam het telefoontje dat alles zou veranderen.
Het was een dinsdagmiddag. « Hallo, is dit Natalie Warren? » vroeg een professionele vrouwenstem.
« Ja, spreken. »
« Dit is Victoria Hayes, de weddingplanner voor de Warren-Blake-ceremonie. Ik bel met betrekking tot uw aanbetaling van $ 65,000. »
Mijn hart sloeg een slag over. « Ja, is er een probleem? »
‘Niet precies,’ aarzelde Victoria. « Ik heb van de familie de opdracht gekregen om u te informeren dat uw uitnodiging voor de bruiloft is geannuleerd. Ze willen echter graag de aanbetaling behouden die u heeft opgegeven. »
De wereld leek stil te staan. « Pardon? »
Victoria schraapte haar keel. « De familie heeft besloten de gastenlijst te herzien. Uw aanwezigheid is niet langer vereist. Ze willen echter de locatie en cateringarrangementen behouden zoals gepland, gebruikmakend van de aanbetaling die u al heeft betaald. »
« Welke familie? » Vroeg ik, mijn stem nauwelijks fluisterend.
« Juffrouw Blake en haar moeder gaven de instructie. Ik kreeg te horen dat meneer Warren op de hoogte is en ermee heeft ingestemd. »
James had ermee ingestemd. Mijn eigen broer.
« Mag ik vragen waarom? » Het lukte me en ik vocht om mijn stem stabiel te houden.
« Ik kreeg te horen dat uw aanwezigheid zou kunnen afleiden van de beoogde sfeer van het evenement, » zei Victoria, klinkend alsof ze uit een script las. « Ze noemde specifiek zorgen over het feit dat u als ‘personeel’ wordt gezien in plaats van als familie, gezien uw eigendom van het etablissement. »
Een golf van woede spoelde over me heen en verdween de schok. Dit was berekenend en wreed.
« Juffrouw Warren, bent u er nog? » Vroeg Victoria.
« Ja, » zei ik, mijn stem plotseling kalm en duidelijk. « Ik wil bevestigen: de bruid en haar moeder hebben besloten dat ik niet welkom ben op de bruiloft van mijn broer, ondanks mijn aanzienlijke financiële bijdrage, en mijn broer heeft ermee ingestemd? »
« Dat is mijn begrip, ja. »
« Victoria, ik waardeer het dat je me rechtstreeks belt. Ik neem aan dat je niet wist dat ik de eigenaar ben van de Sapphire Grand en Elite Catering? »
Aan de andere kant was er een scherpe ademhaling. « Ik… nee, ik was me er niet van bewust. »
‘Ik begrijp het,’ zei ik, terwijl ik een plan in mijn hoofd vormde. « In dat geval heb ik een boodschap voor je om aan juffrouw Blake en mijn broer te bezorgen. »
‘Natuurlijk,’ antwoordde Victoria, terwijl haar professionele houding weggleed.
« Vertel ze alsjeblieft dat ik zei dat ik de hele bruiloft moest annuleren. »
Victoria hapte naar adem. « Maar juffrouw Warren, dat kunt u niet! Je bent niet de bruid! »
« Nee, » stemde ik toe. « Maar ik ben eigenaar van de locatie, het cateringbedrijf en de hotelketen die ze hebben geboekt voor gasten van buiten de stad. En volgens sectie 12 van het contract dat ze hebben ondertekend, behoud ik me het recht voor om elk evenement te annuleren dat de kernwaarden van ons bedrijf, waaronder respect en integriteit, schendt. »
De stilte was oorverdovend. « Maar de deposito’s, de gasten… » Victoria stamelde.
‘Ja, het is een ongelukkige timing,’ zei ik koeltjes. « Laat hen alstublieft weten dat, tenzij ik vandaag om 17.00 uur een formele verontschuldiging en uitnodiging ontvang, de Sapphire Grand niet langer beschikbaar zal zijn. Alle stortingen worden verbeurd verklaard. »
Binnen enkele minuten begon mijn telefoon te rinkelen. Het was James. Ik laat het naar de voicemail gaan. Dan Melissa. Dan Eleanor. Ik negeerde ze allemaal. Tegen 16.30 uur werd mijn kantoor overspoeld met berichten. Om 4:55 uur arriveerde James met Melissa en beide ouders op sleeptouw. Het was tijd.
