— Rex?.. — mompelde Alex verbaasd.
De hond trok plotseling, zonder om te kijken, fel naar voren — recht op een andere politieman af die tegen de muur stond. Het was de voormalige partner van Alex: Oliver. Degene die tegen hem had getuigd. Degene die tot dat moment kalm had geleken…
Rex stopte voor hem en begon te grommen. Langgerekt. Dreigend. De zaal hield de adem binnen.
— Wat betekent dit?.. — mompelde de rechter.
Oliver deed een stap achteruit. Rex — een stap vooruit. Toen de hond op zijn achterpoten sprong en zijn snuit tegen de borstzak van de officier duwde. Oliver schrok zichtbaar.
– Haal hem weg! — riep hij, maar het was al te laat.
Een bewaker snelde teen, maar de aanklager hield hem met een handgebaar tegen. Een gerechtsdeurwaarder stapte naar voren, opende de zak — en haalde er een usb-stick uit.
– Wat is dit? — vroeg de rechter.
Rex ging zitten aan de voeten van de voormalige partner en keek hem recht aan, zonder zijn blik af te wenden.
De usb-stick werd in een laptop aangestoken. Een video-opname. Oliver, terwijl hij geld telt. Oliver, terwijl hij zijn documenten vervalt. Oliver, aan de telefoon: “We schuiven alles op Miller, hij zal zijn mond wel houden — die trotse dwaas.”
— De zitting wordt geschorst. De verdachte wordt in twijfelis genomen. Het vonnis van Miller wordt opgeschort tot nader onderzoek.
Alex zat nog steeds op de grond, zijn hand op zijn borst gedrukt. Rex liep langzaam naar hem teen en druk zijn neus tegen zijn wang.
— Je hebt mij ontvangen, — fluisterde Alex.
