Een paar dagen later, nog steeds onrustig, nam ik een beslissing die alles zou veranderen. Ik kocht een kleine beveiligingscamera en verstopte die in de hoek van Emma’s kamer. Ik vertelde Evan dat het was om ons huisbeveiligingssysteem te testen, maar in werkelijkheid wilde ik antwoorden.
Die nacht, nadat iedereen sliep, opende ik de app op mijn telefoon en keek.
Rond 2 uur ‘s nachts ging Emma plotseling rechtop in bed zitten. Haar ogen waren open, maar haar gezicht was leeg. Ze stond op en begon rond te dwalen – langzame, vreemde bewegingen, lichtjes tegen de muur stotend voordat ze stilstond, haar uitdrukking afstandelijk.
Mijn adem stokte in mijn keel.
Even later ging de deur open. Evan stapte stilletjes in. Hij keek niet gealarmeerd. Hij liep gewoon naar haar toe, sloeg zachtjes zijn armen om haar heen en fluisterde iets dat ik niet kon horen.
Ze stopte met bewegen, ontspande zich en liet zich door hem terug naar bed leiden. Binnen enkele minuten sliep ze weer, vredig en kalm.
Ik staarde naar het scherm lang nadat de opname was afgelopen, mijn handen trilden. Ik was klaar geweest om iets duisters te zien, maar in plaats daarvan was ik getuige geweest van een stille daad van liefde.
Het antwoord van de dokter
De volgende ochtend reed ik rechtstreeks naar het kinderziekenhuis en liet de video zien aan een kinderarts. Na het kijken wendde de dokter zich vriendelijk tot mij.
« Je dochter is aan het slaapwandelen », legde hij uit. « Het is een soort slaapstoornis die vaak verband houdt met stress of emotionele angst. Is ze ooit lange tijd van je gescheiden geweest? »
Ik bevroor. Herinneringen snelden terug. Na mijn scheiding had ik Emma meer dan een maand bij mijn moeder achtergelaten terwijl ik werkte en probeerde mijn leven weer op te bouwen. Toen ik terugkwam, had ze zich achter de benen van mijn moeder verstopt, te bang om naar me toe te komen.
‘Ze herkende me niet,’ fluisterde ik.
Toen realiseerde ik me de waarheid: de angsten van mijn kleine meisje waren niet afkomstig van nachtmerries – ze waren van mij gekomen. Van de afstand die ik had gecreëerd toen het leven me dwong om te kiezen voor overleven boven aanwezigheid.
